موزه های بررسی شده
موزه هنر تومیهیرو
موزه ایران باستان
موزه چوب آندو
موزه آبگینه
بخشی از مطلب:
نقاشی های کوچک آبرنگی که در موزه نگهداری می شوند با الهام از طبیعت
منطقه، درتان و گل های کشیده شده اند: به وسیله ی قلم مویی که نقاش در دهان
خود نگه می دارد. زیرا او به دلیل ناراحتی ستون فقرات از گردن به پایین
فلچ است. برندگان مسابقه ی بین المللی انتخاب طرح برتر برای ساختمان موزه
طرحی با صلابت و جهانی را پیشنهاد کردند که پاسخی به محیط پیرامونش نبود و
گرچه بازدید کنندگان برای ورود به موزه از کنار نهر زلالی رد می شدند ولی
تعاملی با آن نداشت و در توضیح این رویکرد گفتند که طرح ساختمان موزه نماد
ازادی است.
ساختمان اصلی موزه ایران باستان در فضایی به وسعت ۱۱۰۰۰ مترمربع با
معماران محلی به نام های حاج عباسعلی معمار و استاد مراد تبریزی در دوقسمت
مجزا ساخته شده است. قسمت نمایشگاهی که ساختمانی سه طبقه است و در بخش
جنوبی قرار دارد و ساختمان اداری که بنایی چهار طبقه و بدون زیر زمین است و
در قسمت شمالی محوطه قرار دارد. به جز ایوان ورودی که رفیع و عمیق است و
یک چهارم طول ساختمان را به صورت فضایی نیمه باز مجزا اختصاص داده بقیه ی
ساختمان در دو طبقه روی زمین و یک و نیم طبقه در زیر زمین طراحی شده است.
ساختمان فضای حلقه وار بلندی را به قطر ۱۵۰ فوت و ارتفاع سقف
۵۲٫۵ فوت در بر میگیرد. جنگل تمام عیاری از ستون های چندلا و تیرهای مقاطع
فضا را پر می کند. آبگیر گردی در مرکز حلقه به آسمان دید دارد. این فضای
متشکل از آسمان و آب که با سازه ی حلقه واری از چوب در برگرفته شده است در
جنگل سربرآورده است. ما با گذشتن از جنگلی انبوه و پردرخت با سازه ی چوبی
قدرتمندی روبه رو می شویم و در مرکز آن به فضای خلاء مانندی متشکل از اسمان
و آب می رسیم.
