نقشه های اتوکد طراحی معماری مرکز آموزشی
در جهان امروز پیشرفت و توسعه کشورها بر مبنای علم و دانش استوار است.
پژوهش و تولید علم و فناوری از مهمترین عناصر رشد و توسعه اقتصادی،
اجتماعی، فرهنگی، صنعتی و سیاسی کشور به حساب می‌آید. توفیق در این
زمینه‌ها در صورتی محقق می‌شود که در برنامه‌ریزی‌های هدفمند و کلان کشور،
توجه مناسبی به امر پژوهش و فناوری صورت پذیرد. تاکنون کشوری در جهان دیده
نشده است که بدون توسعه همه جانبه علمی به توسعه اقتصادی و صنعتی برسد.
بنابراین لازم است پژوهش و فناوری به عنوان یک مسأله حیاتی و نیروی محرکه
پیشرفت و توسعه پایدار و رسیدن به رفاه و استقلال واقعی جامعه در اولویت
قرار گیرد.
موفقیت‌های اخیر چشمگیرمان در پژوهش‌های هسته‌ای، سلول‌های بنیادی و ترمیم
سیستم‌های عصبی و طراحی و ساخت موشک‌ها و هواپیماها و ...، نتیجه تحقیقات
نیروهای متخصص و توانمند کشورمان می‌باشد و این بدان معنی است که ما در
همین آغاز راه طعم شیرین سرمایه‌گذاری در امر پژوهش را دیده‌ایم و می‌دانیم
که چگونه علم و فناوری موجب بالندگی و اقتدار کشور بوده است.
حقیقت این است که در قوانین و آئین‌نامه‌های مختلف از جمله قانون بودجه و
همچنین در برنامه‌های سوم و چهارم توسعه کشور، اهمیت و جایگاه پژوهش و
فناوری بسیار خوب ترسیم شده و حمایت‌های همه جانبه برای ارتقاء شاخص‌های
توسعه علمی کشور مورد تأیید و تأکید قرار گرفته است و همه مدیران و مسؤولان
کشور در سخنرانی‌های خود حمایت کامل خویش را از توسعه مبتنی بر دانایی و
پژوهش و فناوری اعلام می‌دارند ولی در عمل چیز دیگری مشاهده می‌شود. یکی از
مهمترین شاخص‌ها در بررسی توسعه علمی هر کشور، سهم اعتبارات تحقیقاتی به
ازای تولید ناخالص ملی است. در حال که در کشورهای پیشرفته سهم این اعتبار،
نسبتی بین 5/2 تا 4درصد می‌باشد و سیر صعودی دارد، متأسفانه در کشور ما در
دهه اخیر این میزان بین 2/0 تا 7/0 درصد در نوسان بوده که این رقم از
مقادیر در نظر گرفته شده در برنامه‌های سوم و چهارم توسعه کشور بسیار کمتر
می‌باشد. چگونه می‌توان با این اعتبار به اهداف پیش‌بینی شده در برنامه
چهارم توسعه و رتبه اول علمی منطقه که هدف چشم‌انداز بیست ساله کشور است
رسید؟ سخنان مقام معظم رهبری در جمع رؤسای دانشگاه‌ها و مسؤولان کشور که
سخن دل هر پژوهشگر و محقق دلسوز کشور است؛ نتیجه چنین عملکردی است. به جرأت
می‌توان گفت که فرهنگ تحقیق در سطوح گوناگون کشور ما هنوز جزئی از فرهنگ
نشده و به رغم تأکید صریح مقام معظم رهبری و ریاست محترم جمهوری، باز هم
نزد عده‌ای از مدیران، سیاست‌گزاران و تصمیم‌سازان، جایگاه واقعی خود را
پیدا نکرده است.
